Kendi İfadesiyle Halkının Sıradan ve Garip Ozanı: Ahmed Arif

Hasretinden Prangalar Eskittim, 1968,
İlk Baskı

Ahmed Arif, 1927 yılında Diyarbakır'da doğdu. Resmi adı Ahmet Hamdi Önal'dır. Diyarbakır Lisesini bitirmesi akabinde Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Felsefe Bölümü öğrencisiyken Türk Ceza Kanunu 141. Maddesine muhalefet iddiasıyla tutuklandı, geçirdiği adli takibatlardan dolayı üniversite eğitimini tamamlayamadı. Cezaevi sonrasında Ankara'da çeşitli gazete ve dergilerde çalıştı.

Yaşamında basılan tek kitabı 1968 yılında "Hasretinden Prangalar Eskittim" ismiyle yayımlandı. Kitabı hâlen en çok basılan eserler arasındadır.

Şiirinde halk esintilerini fazlasıyla hissettirir. Gazete ve dergilerde yayınlanan düzyazılarıyla da bir çok şair ve yazarın üzerinde izler bıraktı. Şiirlerinin çoğu bestelendi. Ahmet Kaya, Cem Karaca, Zülfü Livaneli gibi sanatçılarca birçok şiiri bestelenmiştir. Ahmet Kaya; Hasretinden Prangalar Eskittim ve Maviye Çalar Gözlerin, Cem Karaca; Unutamadığım, Livaneli; Kirvem, Fikret Kızılok; Haberin Var Mı, şarkıları en çok bilinen bestelenmiş şiirlerindendir. Kendi seslendirdiği bir şiir kaseti de bulunmaktadır. Kitabıyla aynı adı taşıyan Hasretinden Prangalar Eskittim kaseti de yirmi milyondan fazla satışla çok satanlar arasında yer almıştır.

Ahmed Arif, şiir kitabının ismini ilk zamanlar "Dört Yanım Puşt Zulası" koymak ister ancak bir arkadaşının tavsiyesi üzerine fikrini değiştirir ve eserin ismini Hasretinden Prangalar Eskittim koyar. Hasretinden Prangalar -Çürüttüm- olarak düşünmüş ise de "çürüttüm" kelimesinin kulak tırmalayıcı olacağını düşünür ve vazgeçer.

Ahmed Arif

Ahmed Arif bir eseri için kelimeleri uzun zaman beklediğini ifade eder. Bir mülakatta bu yönünü “Ben şiirleri çok bekletirim. Mesela şimdi yirmi yıldır hiç dokunmadığım şiir var. Öyle kalsın… Damıtılsın… Bir yere takılmışımdır. Oraya layık, oraya yakışan bir bölüm oluncaya kadar beklesin. Çünkü başı sonu iyi, arada bir yer sıradan, esnaf işi olmasın. Ben, buna çok saygı duyarım.

Maviye

Maviye çalar gözlerin… 

“Bu iki mısra var ya, belki bir on yıl değil, daha fazla, çok daha fazla bekledi.” cümleleriyle anlatır.

Günümüz şiir ve yazı dünyasında önemli bir etkisi bulunan ve hâlen en çok okunan şairlerden olan Ahmed Arif, Ankara'da yalnız yaşadığı evinde 2 Haziran 1991 tarihinde geçirdiği kalp krizi sonucu yaşamını yitirdi.